1- پیدایش
این فرقه منسوب به «محمدبن عبدالوهاب» (بن سلیمان بن محمدبن احمدبن راشدبن برید بن محمدبن برید بن مشرف بن عمر بن بعضابن ریس بن زاحزبن محمدبن على بن وهیب التمیمى) ازمردم «نجد» (هزارو دویست شش - هزار و صدو پانزده قمرى) مى باشد. «محمدبن عبدالوهاب» به مکتب «ابن تیمیه» گرایش داشت. نام این فرقه از پدر «محمد» که «عبدالوهاب» بود، گرفته شده است. «عبدالوهاب» که از علماى عینیه از بلاد نجد بود. محمد فقه هنبلى رانزد پدرش «عبدالوهاب» که از علماى هنابله بود، فرا گرفت. آثار «ابن تیمیه» و «قیم جزى» «که شاگرد ابن تیمیه بود» را مطالعه کردو تحت تاثیر قرار گرفت.
ابن تیمیه: «ابوالعباس احمدبن عبدالحیلم حرانى» از علماء حنبلى قرن هفتم و هشتم هجرى است که عقاید وى مخالفت افکار مذهبى معاصر خود تکفیر شد و مدتى زندانى بود مورد آزار مغولان قرار گرفت و از شام به قاهره گریخت.
در سال 712 ق دوباره به «دمشق» بازگشت و در سال 728 ق در گذشت.
